Fuzzie

Een zacht pluizig bolletje dat je bij je draagt en je bemoedigend en liefdevol toespreekt. Wie wil dat niet? Er passeren diverse personages de revue in het boek van Hanna Bervoets die onverwacht zo’n ‘Fuzzie’ in handen krijgen. Een jong meisje dat net haar relatie verloren heeft, een oudere man die zoveel mogelijk vrouwen date totdat hij één speciale tegenkomt, een vrouw die tussen twee werelden leeft en een klein meisje dat naar Nederland gevlucht is.

Allemaal putten ze steun en troost uit het bolletje, dat op geen enkel moment iets negatiefs zal zeggen. Alsof de schrijfster een stem heeft gegeven aan onze milde kant die we in het competitieve heden verloren lijken te zijn. De altijd streberige hang naar succes, geluk, rijkdom en virtuele vrienden krijgt hiermee een aangename tegenhanger, maar is zelf ook nooit ver weg. Want dure spullen staan volgens het jonge meisje voor intelligentie, voor stijl moet je immers slim zijn. En voor succes, want zonder dat kom je er niet aan.

Bervoets maakt al haar personages geloofwaardig in een realistische hedendaagse tijd, waaraan behalve de Fuzzie, niets futuristisch te bespeuren valt. Ik vind dat wel een verademing na alle uitstapjes naar de toekomst, die ze overigens prima verwoordt, maar dit verhaal komt me waarachtiger voor. Alsof ze haar fantasie dichter bij huis heeft losgelaten. Met een prachtig resultaat.

Want hoe kijk je tegen de wereld aan als je bezitterigheid, snel oordelen en altijd willen scoren loslaat? Je zou wel eens ontvankelijk voor veel moois kunnen zijn en open staan voor wonderlijke dingen in het leven. Het biedt de schrijfster de kans om haar verbazing hierover onder woorden te brengen vanuit het onschuldige perspectief van een Fuzzie. Dat deze bolletjes aanvankelijk mooier lijken dan ze uiteindelijk blijken te zijn, lijkt misschien een bezwijken voor de huidige tijdgeest. Maar ze bieden ook een les, voor de mens van vandaag.